غیراستانداردبودن سامانه گرمایشی 30درصد کلاس‌های درس دغدغه برخی افرادی است که عمق ماجرا را درک می‌کنند.هر لحظه احتمال دارد یکی از 150هزار کلاس درس در نقطه‌ای از کشورمان به‌علت غیراستاندارد بودن بخاری یا وسیله گرمایشی مورد استفاده دچار آتش‌سوزی یا گازگرفتگی شود و فاجعه‌ای دلخراش مانند آنچه آذر92 در دبستان انقلاب اسلامی روستای شین‌آباد پیرانشهر رخ داد، اتفاق بیفتد. سال گذشته بخاری یکی از کلاس‌های دبستان انقلاب اسلامی شین‌آباد دچار آتش‌سوزی شد که بر اثر آن 27دانش‌آموز، 2معلم و خدمتگزار این دبستان دچار مصدومیت شدند.
متأسفانه 2نفر از دانش‌آموزان مصدوم این حادثه بر اثر شدت سوختگی جان باختند. پیش از این حادثه نیز موارد مشابهی رخ داده است و اکنون نیز کم و بیش شاهد وقوع حوادثی در مدارس هستیم که برخی از آنها رسانه‌ای می‌شود و برخی هم بنا به صلاحدید مسئولان رسانه‌ای نمی‌شود.
به فاصله چند روز از حادثه شین‌آباد، در دبستان روستای اتحاد بخش ملحم سلماس حادثه آتش‌سوزی رخ داد که خوشبختانه به‌علت تعطیل شدن مدرسه خسارت جانی درپی نداشت و پس از آن هم حادثه‌ای در شهریار رخ داد. امسال نیز هر از چندی خبر از وقوع حوادثی مشابه به گوش می‌رسد؛ ماه گذشته 27دانش‌آموز در یکی از مدارس شهر تهران دچار گاز گرفتگی شدند و پس از آن دبستان شهید غلامی در روستای تلخاب بیدک از توابع شهرستان باشت دچار آتش‌سوزی شد.
دیروز نیز نشت گاز منواکسیدکربن باعث مسمومیت 31 دانش‌آموز در جعفرآباد در استان اردبیل شد. شاید امروز یا فردا نیز در یکی دیگر از 150هزار کلاس درسی که با وسایل غیراستاندارد و ناایمن گرم می‌شوند خدای‌ناکرده حادثه‌ای رخ دهد که منجر به فاجعه‌ای همانند شین‌آباد یا درودزن فارس شود. آنگاه لزوم ایمن‌سازی و استاندارد‌سازی وسایل گرمایشی مدارس بازهم بر سر زبان‌مان می‌افتد و اینکه چرا چنین و چنان نشده است و دنبال مقصر می‌گردیم که معمولا بخاری، معلم یا خدمتگزار مدرسه یا واحد آموزشی مقصر شناخته می‌شوند.
اخیراً یکی از مدارس مهاباد دچار آتش‌سوزی شده است، آنطور که فارس نوشته بخاری نفتی آتش گرفته که با توجه به تعطیل بودن مدرسه به کسی آسیب وارد نشده است. علت پایان‌نیافتن بروز حوادث آتش‌سوزی یا نشت گاز در مدارس کشور 2عامل مهم است، یکی ناایمن و غیراستاندارد بودن وسایل و سامانه‌های گرمایشی و دیگری نبود سازمان یا مجموعه‌ای برای سرویس، تعمیر و نگهداری وسایل استاندارد موجود، در مدارس کشور است.
وسایل گرمایشی استاندارد، موتورخانه مدارس، ابنیه و سایر تجهیزات مدارس نیاز به بازدید دوره‌ای و سالانه دارند، امکانات و تجهیزات موجود در مدارس به‌علت انجام نشدن سرویس‌های دوره‌ای و نبود متولی تعمیر و نگهداری عمر کوتاهی دارند. درحالی‌که می‌توانیم با یک سرویس دوره‌ای، بازدید کارشناسی از وسایل، امکانات و تجهیزات موجود در آموزش و پرورش و به‌تبع آن مدارس که هزینه چندانی هم در مقایسه با خرید یا نوسازی ندارد بهره‌برداری به‌مراتب بهتری داشته باشیم. برای روشن‌شدن موضوع یک مثال می‌زنیم، امسال حدود 45هزار کلاس به بخاری‌های تابشی مجهز شدند، این بخاری‌ها سال آینده پیش از استفاده مجدد نیاز به بازدید دوره‌ای و سرویس دارند، این کار برعهده کیست؟ یا پکیج‌های گرمایشی هر سال نیاز به سرویس دارند، این کار در شرح وظایف کدام دستگاه یا مسئول است؟
آنچه مسلم است اینکه مدارس بودجه‌ای برای انجام چنین اموری ندارند و حتی سرانه‌ای به آنها پرداخت نمی‌شود، اولیای مدارس هم خود را موظف به انجام چنین مواردی نمی‌دانند چون نه در شرح وظایفشان است و نه بودجه‌ای در اختیار دارند. افزون بر این سال‌هاست که مسئولان وزارت آموزش و پرورش نسبت به این امر غفلت کرده‌اند.
